Ύμνος εις την Ελευθερία

Σε γνωρίζω από την κόψη

του σπαθιού την τρομερή,

σε γνωριζώ από την όψη

που με βία μετράει τη γή.

Απ`τα κόκαλα βγαλμένη

των Ελλήνων τα ιερά,

και σαν πρώτα ανδρειωμένη,

χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Εκεί μέσα εκατοικούσες

πικραμένη, εντροπαλή,

κι ένα στόμα ακαρτερούσες

Έλα πάλι, να σου πεί.

Άργειε νά`λθει ερείνη η μέρα,

κι ήταν όλα σιωπηλά,

γιατί τά` σκιαζε η φοβέρα

και τα πλάκωνε η σκλαβιά.



________________________

ОЛЬМЕРТ ДОЛЖЕН УЙТИ!!!