100% католик
Под настроение...
Стих о. Яна Твардовского.
Мой русский (непоэтический) перевод в комментариях.
Spieszmy się kochać, ludzi tak szybko odchodzą,
zostaną po nich buty i telefon głuchy...
tylko to co nieważne, jak krowa się wlecze,
najważniejsze tak prędkie ze nagle się staje...
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna,
jak uroczystość urodzona najprościej z rozpaczy,
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego.
Nie bądź pewny że czas masz, bo pewność niepewna.
zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście,
przychodzi jednocześnie jak patos i humor,
jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej.
tak szybko stad odchodzą, jak drozd milkną w lipcu,
jak dźwięk trochę niezgrabny, lub jak suchy ukłon...
żeby widzieć naprawdę zamykają oczy,
chociaż większym ryzykiem rodzić się, nie umierać...
kochamy wciąż za mało i stale za późno.
Nie pisz o tym zbyt często, lecz pisz raz na zawsze,
a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny
Spieszmy się kochać! ludzi tak szybko odchodzą,
i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą,
i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnia, czy ostatnia pierwsza
(c) Jan Twardowski
Стих о. Яна Твардовского.
Мой русский (непоэтический) перевод в комментариях.
Spieszmy się kochać, ludzi tak szybko odchodzą,
zostaną po nich buty i telefon głuchy...
tylko to co nieważne, jak krowa się wlecze,
najważniejsze tak prędkie ze nagle się staje...
potem cisza normalna więc całkiem nieznośna,
jak uroczystość urodzona najprościej z rozpaczy,
kiedy myślimy o kimś zostając bez niego.
Nie bądź pewny że czas masz, bo pewność niepewna.
zabiera nam wrażliwość tak jak każde szczęście,
przychodzi jednocześnie jak patos i humor,
jak dwie namiętności wciąż słabsze od jednej.
tak szybko stad odchodzą, jak drozd milkną w lipcu,
jak dźwięk trochę niezgrabny, lub jak suchy ukłon...
żeby widzieć naprawdę zamykają oczy,
chociaż większym ryzykiem rodzić się, nie umierać...
kochamy wciąż za mało i stale za późno.
Nie pisz o tym zbyt często, lecz pisz raz na zawsze,
a będziesz tak jak delfin łagodny i mocny
Spieszmy się kochać! ludzi tak szybko odchodzą,
i ci co nie odchodzą nie zawsze powrócą,
i nigdy nie wiadomo mówiąc o miłości
czy pierwsza jest ostatnia, czy ostatnia pierwsza
(c) Jan Twardowski
-
-
26.11.2005 в 18:00После них остается обувь, и неотвечающий телефон...
Только неважное медлит, как корова,
Важнейшее так быстро, что происходит внезапно...
Потом полная тишина, настоящая, невыносимая,
Как торжество рожденное просто от отчаяния,
Когда мы думаем о ком-то, оставаясь без него.
Не будь уверен, что у тебя есть время, ибо уверенность неуверенна.
Забирает у нас чувствительность, как любое счастье,
Приходит единовременно, как пафос и юмор,
Как два напряжения, постоянно одно слабее другого.
Так быстро отсюда уходят, как дрозд замолкает в июле,
Как звук, немного неумелый, или сухой уклон...
Чтобы видеть действительность, закрывают глаза,
Хотя, больший риск родиться, чем умереть...
Мы любим мало, и всегда поздно.
Не пиши об этом часто, но напиши раз навсегда,
И будешь как дельфин, ласковый и сильный.
Спешите любить! Люди так быстро уходят,
И те, что не уходят, не всегда вернутся,
И никогда неизвестно говоря о любви,
Первая ли последняя, или последняя - первая.
-
-
26.11.2005 в 20:00спасибо! И пану Твардовскому отдельная дзенька!
... а вообще зачем переводить польский???
-
-
26.11.2005 в 20:21-
-
26.11.2005 в 22:12ну, я, например, на слух еще далеко не все понимаю, хотя сейчас дела уже гааараздо лучше, чем год назад ))))
Но удовольствие вс равно получаю колоссальное, даже просто от интонации )))
-
-
26.11.2005 в 22:15-
-
27.11.2005 в 13:51вчера слышала эти же слова на катехезе введения в Адвент.
Спешим любить!...
-
-
29.11.2005 в 09:04